Οι αλωπεκίες διακρίνονται στη διάχυτη, την περιγεγραμμένη και την ολική, καθώς και σε παροδική και μόνιμη, ενώ από άποψη αιτιών, διαχωρίζονται σε ουλωτικού και μη ουλωτικού τύπου. Ο συνηθέστερος τύπος μη ουλωτικής αλωπεκίας είναι η ανδρογενετική, η οποία προκαλείται από τη δράση των ανδρογόνων -κυρίως της τεστοστερόνης - στους θύλακες του τριχωτού ατόμων που παρουσιάζουν κληρονομική προδιάθεση.

Η εν λόγω ορμόνη μπορεί να χαρακτηρίζεται «ανδρική», παράγεται ωστόσο και στον γυναικείο οργανισμό, σε ποσότητα όμως πολύ μικρότερη από ό,τι στους άνδρες. Περίπου 1 στις 4 γυναίκες 35-40 ετών εμφανίζουν ανδρογενετική αλωπεκία, ενώ με την έναρξη της εμμηνόπαυσης, η επικράτηση της νόσου αυξάνει, προσεγγίζοντας το 60%. Στους άνδρες, τα ποσοστά εμφάνισης ανδρογενετικής αλωπεκίας είναι αυξημένα, συγκριτικά με τα αντίστοιχα των γυναικών, καθώς το 75% των ανδρών θα δει τα μαλλιά του να χάνονται προοδευτικά. Η νόσος εκδηλώνεται σχετικά νωρίς, από τη δεύτερη ως την τέταρτη δεκαετία της ζωής, ενώ προσβάλλει επιλεκτικά τους κροτάφους και την κορυφή του κεφαλιού, όπου μάλιστα παρατηρείται μετατροπή των τελικών τριχών σε λεπτές και άχρωμες, έως ότου εξαφανιστούν παντελώς.

Ένα ακόμη είδος αλωπεκίας, το οποίο ωστόσο δεν απαντάται τόσο συχνά, είναι η γυροειδής. Ο πάσχων – γυναίκες και άνδρες όλων των ηλικιών - εμφανίζει ξαφνικά ένα ή περισσότερα κυκλικά «μπαλώματα» στο τριχωτό ενώ το δέρμα παραμένει φυσιολογικό. Στην πιο προχωρημένη εκδοχή της, την ολική γυροειδή αλωπεκία, παρατηρείται συνολική απώλεια όλων των τριχών, τόσο της κεφαλής, όσο και των φρυδιών και των βλεφαρίδων.

Μη ουλωτικού τύπου χαρακτηρίζεται και η αλωπεκία από έλξη, η οποία είναι αποτέλεσμα μηχανικής έλξης των μαλλιών. Σύμφωνα με τον δερματολόγο κ. Κωνσταντίνο Βέρρο, παρατηρείται συνήθως σε γυναίκες που συνηθίζουν να κάνουν αλογοουρά ή κοτσίδες, τραβώντας τα μαλλιά πολύ δυνατά. Παράλληλα, πολλές γυναίκες παρατηρούν αύξηση της τριχόπτωσης τους πρώτους 3 με 6 μήνες μετά τον τοκετό, ενώ άλλες παρουσιάζουν πρόβλημα όταν ξεκινούν ή διακόπτουν το αντισυλληπτικό χάπι. Τέλος, η ουλωτικού τύπου αλωπεκία είναι σπανιότερη και οφείλεται σε αυτοάνοσα νοσήματα, εγκαύματα καθώς και σε θυλακίτιδα.

Κάθε φορά που μας μένουν τα μαλλιά στο χέρι, ο εφιάλτης της τριχόπτωσης ορθώνεται μπροστά μας. Δεν χρειάζεται, ωστόσο, να μας πιάνει πανικός, ούτε όμως να παραβλέπουμε τα συμπτώματα. Μια επίσκεψη στον δερματολόγο επιβάλλεται, προτού να είναι αργά. Άλλωστε, η αλωπεκία μπορεί να είναι σταδιακή, αλλά είναι και «ύπουλα» επιταχυνόμενη. Η κλινική εξέταση που έπεται της λήψης πλήρους ιατρικού ιστορικού του ασθενούς από τον ειδικό, μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή διάγνωση. Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι δερματολόγοι προχωρούν σε εξειδικευμένες εξετάσεις, ανάμεσα στις οποίες είναι η βιοψία και το τριχοριζόγραμμα. Απαραίτητες είναι και οι αιματολογικές εξετάσεις, προκειμένου να ελεγχθεί αν ο πάσχων παρουσιάζει ορμονικές διαταραχές ή έλλειψη σε βασικά συστατικά, όπως βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, μέταλλα κ.ά.

Πηγή: www.healthyme.gr